Vadiraja Tirtha History in Tamil

ஸ்ரீ வாதிராஜ தீர்த்தர் (1480 முதல் 1600 வரை) ஒரு சிறந்த துவைத துறவி ஆவார். ஸ்ரீ மத்வ தத்துவத்தின் அடிப்படையில் பல ஆன்மீக நூல்களை எழுதியுள்ளார். எண்ணற்ற கவிதைகளை இயற்றிய இவர் சோதே மடத்தின் மடாதிபதியாக இருந்தார். பர்யாய வழிபாட்டு முறையை நிறுவினார். ஸ்ரீ மத்வரின் படைப்புகளை கன்னடத்தில் மொழிபெயர்த்து, கன்னட இலக்கியத்தை ஊக்குவித்ததற்காகவும், இதனால் ஹரிதாச இயக்கத்திற்கு முக்கியத்துவம் அளித்து பங்களித்ததற்காகவும் பாராட்டப்படுகிறார். இவரது பக்திப் படைப்புகள் மிகச் சிறந்தவை, ஒரு சாதாரண மனிதன் கூட படிக்கக்கூடியவை.

பிறப்பு, கல்வி மற்றும் சந்நியாசம் வாதிராஜா கர்நாடகாவின் குந்தபுரா மாவட்டத்தில் உள்ள ஹுவினகெரே என்ற கிராமத்தில் பிறந்தார். அவர் தனது 8 வயதில் சன்யாசத்தை ஏற்றுக்  கொண்டார், வித்யாநிதி தீர்த்தரின் பராமரிப்பிலும், பின்னர் வாகிஷ தீர்த்தரின் பராமரிப்பிலும் இருந்தார்.

முக்கியத்துவம் மற்றும் அற்புதங்கள் வாகிஷ தீர்த்தருக்குப் பிறகு சோதேவில் உள்ள மடத்தில் மடாதிபதியாக பொறுப்பேற்றார். 1512 ஆம் ஆண்டில், வாதிராஜா இந்தியாவில் புனித யாத்திரைகளில் தனது மகத்தான சுற்றுப்பயணத்தைத் தொடங்கினார். இந்த பயணங்களின் போது இறந்தவர்கள்  உயிர்த்தெழுதல், தீய ஆவிகள் மற்றும் பிசாசுகளை அகற்றுதல் மற்றும் மக்களின் நோய்களை குணப்படுத்துதல் போன்ற பல அற்புதங்களை அவர் செய்துள்ளார்.

அவர் பூதராஜா என்ற வன ஆவியை அடக்கினார். பூதராஜன் அவருக்குக் கீழ்ப்படிந்து வேலைக்காரனாகப் பணிவிடை செய்தான். வாதிராஜா கர்கலா ஆகிய இடங்களில் சமண அறிஞர்களைப் பற்றி விவாதித்தார்.

உடுப்பியில் கோவிலின் அமைப்பை மறுசீரமைத்தார், கோவிலைச் சுற்றி அஷ்ட மடங்களை நிறுவினார், கோவிலையே புதுப்பித்தார். அவர் சுமார் 120 ஆண்டுகள் வாழ்ந்தார்.  தினமும் மடத்தில் பூஜை செய்த பிறகு ஒரு தட்டில் கொஞ்சம் கொள்ளு வைத்து தோளுக்கு மேல் கைகளை உயர்த்துவார். உடனே ஹரி பகவான் ஹயக்ரீவர் வடிவம் எடுத்து தட்டில் இருந்து கொள்ளு பிரசாதத்தை பெற்றுக் கொள்வார். இது அவரது தூய இறைபக்தியைக் காட்டுகிறது.

பங்களிப்பு

வாதிராஜா பல கவிதைகளை எழுதியுள்ளார், அவற்றில் குறிப்பிடத்தக்கது ருக்மினிஷா விஜயா என்ற காவியக் கவிதை. அவர், ஒரு திறமையான மற்றும் சிறந்த எழுத்தாளர். அறுபதுக்கும் மேற்பட்ட படைப்புகளை எழுதிய பெருமைக்குரியவர்.  இவரது பல படைப்புகள் அனைவராலும் பாராட்டப்படுகின்றன.

“ஓம் ஸ்ரீ வத்திராஜவே நம”

எழுதியவர்: ரா.ஹரிசங்கர்